اثرات زلزله های میدان نزدیک بر رفتار سازه های قابی بتن آرمه

بر اساس مطالعات صورت گرفته حرکات زمین در نواحی نزدیک به گسل، از نوع حرکات ضربه ای و کوتاه مدت می باشند که این نوع حرکات ضربه ای، سازه را در معرض حجم بالایی از انرژی ورودی در زمان های ابتدای وقوع زلزله قرار می دهند. این حرکات پلس شکل اختصاص به مولفه حرکتی عمود بر راستای انتشار گسیختگی گسل، در زلزله های با خصوصیات جهت پذیری پیش رونده دارند. در یک حرکت نزدیک به گسل نیروها و تغییر مکان های اعمالی به سازه به لحاظ کمی می تواند به چندین برابر نیروها و تغییر مکان هایی که در یک حرکت عادی به سازه وارد می شوند برسند. در این تحقیق تلاش شده است که با استفاده از یکسری قاب های ژنریک بتن آرمه که در پریودهای مختلف و برای نیروهای برش پایه متفاوت طراحی شده اند و نیز استفاده از چندین حرکت نزدیک به گسل و دور از گسل، ضمن انجام مقایسه کمی میان پاسخ این سازه ها به حرکات نزدیک به گسل و دور از گسل، به یک دید کلی از چگونگی تغییرات پاسخ سازه های قابی بتن آرمه در حالت الاستیک و غیر الاستیک، در هنگام تحریک بوسیله حرکات نزدیک به گسل برسیم. نتایج حاصل از آنالیزهای حاکی از آن است که در حرکات نزدیک به گسل نیازهای اعمالی به سازه به لحاظ کمی تا چندین برابر نیازهای اعمالی به سازه در حرکات عادی می رسند. همچنین مشاهده می شود که سازه های با پریود بالاتر از پریود پالس موجود در رکورد تحریک، در هنگام تحریک بوسیله حرکات نزدیک به گسل رفتار بسیار متفاوتی را در مقایسه با سازه های با پریود پایین تر از پریود پالس موجود در رکرد تحریک از خود نشان می دهند. دو سازه های با پریود بالاتر از پریود پالس موجود در رکورد تحریک، ماکزیمم مقادیر شکل پذیری در طبقات میانی سازه رخ می دهند و یا به عبارتی دیگر این طبقات سریع تر از سایر طبقات جاری می شوند، اما در مورد دوم ماکزیمم مقادیر شکل پذیری در طبقات پایین سازه رخ می دهند.